‘We hadden onze relatie veel eerder moeten beëindigen’

Het verhaal van Babs

– Babs (48) en haar vijfjarige dochtertje hebben samen al een hoop meegemaakt. Een paar jaar geleden besloot Babs voor een leven te kiezen zonder haar huidige ex. Inmiddels snapt haar dochter ook dat dit de beste keuze was en ze is nu helemaal gewend aan de nieuwe situatie.

Tekst Dagmar Pasop

“Mijn ex en ik waren gewoon heel verschillend. Zo was ik meer bezig met de toekomst en leefde hij meer in het nu. Ook was hij sneller tevreden dan ik. Ook in onze mening verschilden we vaak flink. We bleken dus toch niet zo goed bij elkaar te passen als we dachten. We hebben geprobeerd om met een relatietherapeut een oplossing te zoeken, maar dit hielp niet. We hebben echt ons best gedaan. Ik zag dat het niet meer ging lukken en toen hebben we besloten om te gaan scheiden.

Achteraf gezien hadden we onze relatie veel eerder moeten beëindigen. We zijn veel te lang bij elkaar geweest. Ik had eerder het lef moeten hebben om mijn frustraties uit te spreken. Misschien was ik er eerder nog niet klaar voor, dat vind ik lastig in te schatten.

Extreme emoties
We hebben onze dochter eerst niets over de scheiding verteld. We wilden het pas aan haar vertellen, als we wisten wat er ging gebeuren. Toen we het uiteindelijk vertelden, heeft ze niet zoveel gezegd. Ze zei wel dat ze het heel verdrietig vond, maar ook dat als wij niet meer verliefd waren, het niet meer verder kon.

Ik heb haar veel boekjes voorgelezen over scheiden. Ondertussen merkte ik dat haar stemming best wel snel kon veranderen. Dan was ze weer extreem lief en vervolgens werd ze extreem boos en had ze driftbuien. Dat was haar manier om met de situatie om te gaan. Of ze was extreem verdrietig en moest dan heel intens huilen. Dan voelde ik mij als ouders natuurlijk ontzettend machteloos, maar gelukkig werd het na een tijd minder.

Grip op de situatie
Ik heb geprobeerd mijn dochter altijd serieus te nemen, en toen we gingen verhuizen heb ik haar vaak meegenomen. Ze heeft veel behoefte aan overzicht. Zien wat er gebeurde, hielp haar daarom enorm. Ik merkte dat ze veel rustiger werd als ze grip had op de situatie.

Elke vrijdag mochten op haar school de ouders mee de klas in, maar aan het begin was dit helemaal niet fijn voor haar. Huilend nam ze afscheid bij de deur. Vanaf toen heb ik haar elke week gevraagd of ze wilde dat ik mee de klas inging. Na een tijdje mocht het weer van haar. Ik liet haar in die periode zien dat ik haar gevoel serieus nam en dat heeft haar erg geholpen. Ik heb toen ook tegen haar gezegd dat ze echt wel verdrietig mag zijn, maar dat er daardoor niks verandert. Na verloop van tijd snapte ze dat steeds meer.

Mijn ex en ik proberen nu zo goed mogelijk met elkaar om te gaan, dat vind ik erg belangrijk. Bij de overdrachtsmomenten van onze dochter blijft hij vaak eten, of we drinken samen een kop koffie. We proberen zo normaal mogelijk tegen elkaar te doen. Dat gaat gelukkig steeds beter.”

Foto © pixabay