‘Scheiden is samenwerken aan een nieuw begin’

Het verhaal van Manu

– Manu* (42) heeft drie kinderen in de leeftijd 9-14 jaar en scheidde ongeveer een jaar geleden. De scheiding is nog kort geleden, maar voor de kinderen is er al rust en overzicht. Voor beide ouders was het belangrijk dat ze samen goede afspraken maakten. “Het belang van de kinderen staat voor ons beide altijd voorop. We blijven praten in de wij-vorm of in de papa/mama-vorm, want dat verandert niet.”

Tekst Family Factory

“We maakten elkaar gewoon niet meer gelukkig. Sterker nog: we waren diep ongelukkig in een lege relatie en hebben daar niet op tijd iets aan gedaan. We zijn op een goede manier uit elkaar gegaan en hebben er hard aan gewerkt om het ouderschap los te leren zien van ons voormalige partnerschap. Voor ons was de scheiding samenwerken naar een nieuw begin. Daardoor hebben de kinderen de scheiding goed achter zich gelaten.

We hebben gewacht tot na een toetsweek van de oudsten. Het weekend daarna hebben we de kinderen bij elkaar geroepen. We hebben samen verteld dat we elkaar niet meer gelukkig maakten. Dat maakte een gesprek los tussen de kinderen, waaruit bleek dat ze al veel meer hadden gemerkt dan wij dachten. Dat was slikken voor mij en mijn ex. Daarna hebben we verteld dat we daarom samen besloten hebben om in twee huizen verder te gaan.

Mijn ex en ik hebben steeds het belang van de kinderen voor ogen gehouden. Als je dat samen kan, bereik je het meeste en het beste voor iedereen. Koppel je ex-partnerschap de eerste tijd zoveel mogelijk af van je ouderschap zodat je goede beslissingen kunt nemen voor de kinderen. Vraag je steeds af bij elke beslissing: wat is het gevolg of effect op mijn kind(eren)? Is het ook in hun belang?

Hoe wij dat hebben gedaan?
De kinderen niet betrekken bij beslissingen die alleen de ouders aangaan. Ze bijvoorbeeld niet belasten met de financiële gevolgen maar wel uitleggen dat we goed voor hen gaan zorgen. In oplossingen denken en regelen. Het aan de leerkrachten van de kinderen vertellen zodat ze ook op school opgevangen worden, familie en vrienden inlichten zodat ook zij er voor de kinderen kunnen zijn. De kinderen steunen in het zelf vertellen aan hun eigen vrienden.

Goed voor jezelf zorgen en veel met je eigen naasten praten over je eigen rouwproces zodat je er kan zijn voor de kinderen in hun rouwproces. Vertel volwassenen over je volwassen problemen en niet je kinderen.

Niet boos praten over je ex, dat is en blijft hun vader of moeder, dus we blijven samen 100% vader en 100% moeder en dat blijven we herhalen naar de kinderen.

Conflicten zijn tussen ons als volwassenen, daar mag je de kinderen niet mee belasten, dat doe je in je eigen tijd als de kinderen op school zijn of slapen. Hou de thuisomgeving zo veilig mogelijk, het is voor de kinderen al moeilijk genoeg.

Leren van anderen
Maak een gedetailleerd ouderschapsplan, lees je goed in, lees voorbeeldplannen op internet, vraag na bij ouders die gescheiden zijn hoe zij het hebben geregeld, open een gezamenlijke kinderrekening bij co-ouderschap, regel de financiën goed omdat dit na de scheiding vaak voor de grootste conflicten zorgt. Je kunt er veel over vinden via belastingdienst en NIBUD. Bereid je goed voor zodat het scheidingsproces zelf minder tijd in beslag neemt en dus minder kosten met zich meebrengt. Hoe langer het duurt, hoe hoger de kosten! Vraag hulp, neem hulp, ga niet in je eentje alles doorworstelen. Duizenden ouders zijn je voorgegaan; leer ervan.

Goede gesprekken met de kinderen
Soms praten we er samen over tijdens het eten zodat ze ook leren hun verdriet of vragen te delen zodat ze hopelijk er ook voor elkaar kunnen zijn als broer en zussen. Soms praten we 1-op-1 met ze als ze naar bed gaan of alleen in huis zijn of op de bank zitten. Een echt gesprek gaat heel goed naast elkaar en in beweging, niet tegenover elkaar. Dus: wandelend, de hond uitlatend, samen aan de afwas, samen in de auto.

Wennen en missen
Ik denk dat mijn kinderen terugkijken op de scheiding als een verdrietige periode en wennen aan de nieuwe situatie. Ze missen de ene ouder als ze bij de andere ouder zijn en het heen en weer fietsen vinden ze niet leuk. En dat er zowel bij papa als mama spullen liggen en dat ze de hele tijd moeten nadenken dat ze niets vergeten mee te nemen van de ene naar de andere ouder. Maar ondanks dat alles zien ze dat we weer een leven opbouwen en tot rust komen en gelukkig kunnen zijn in onze nieuwe situatie.”

*Manu is een gefingeerde naam. Dit ervaringsverhaal is anoniem ingestuurd via de website van de Family Factory.

Foto © Annie Spratt