‘Respecteer je kinderen volledig zoals ze zijn’

Het verhaal van Rob

– Rob (56) heeft vier kinderen (9, 11, 12, 14 jaar) en is ongeveer vijf jaar geleden gescheiden. “De kinderen waren toen 5, 6, 8 en 9 en allemaal in een andere levensfase. We hebben ze daarom individueel over de scheiding verteld, en niet als groep.”

Tekst Emma Casson

“De oudsten snapten meer dan de jongsten, dus aan hen vertelden we wat meer over de scheiding. Dat deden we in de slaapkamer of ’s middags op een rustig tijdstip, op een moment dat er echt even aandacht was. Mijn ex wilde scheiden en ik niet, dus het duurde twee tot drie maanden om het allemaal te verwerken. Daarna hebben we de kinderen pas erbij betrokken. Hoe je zorgt dat de kinderen uit het drama blijven? Door op het moment dat je drama voelt afstand te nemen, zodat je niet verleid wordt om dingen te zeggen waar je later spijt van krijgt.

De kinderen reageerden eigenlijk heel gelaten. Ze begrepen het wel. Mijn dochter kwam er nog wel eens op terug met de vraag of het echt moest, dan reageerde ik met: ‘Ja, het moet echt’. Ze zijn wel eens verdrietig geweest. Geef ze dan de ruimte, is mijn advies. Niet troosten, niet sussen, juist niet. Laat maar komen.

Scheldbuien
Vrienden blijven en communiceren met je ex is heel erg moeilijk en beperkte ik tot een minimum. Natuurlijk heb je wel eens je scheldbuien en kwaadheden, dat mag ook best, maar nooit waar de kinderen bij zijn. We wilden de kinderen als co-ouders opvoeden, dus bleven we dicht bij elkaar wonen. Dat is gelukt, eigenlijk vanaf het moment dat de scheiding achter de rug was, is de stress weggevallen waardoor de communicatie verbeterde.

We hebben allebei dat diepe besef dat je allebei ouder bent. We horen elkaar te steunen. We zullen dus heel veel moeten slikken en leren vergeven. Wat ik nu anders zou doen, is dat ik nog meer psychische hulp zou zoeken bij de scheiding. Vooral het verwerken en het leren vergeven is een heel proces. Daar kun je nooit steun genoeg bij krijgen. Vrienden praten met je mee en dat is aardig, maar ze bekrachtigen vooral de ideeën die je al hebt. Terwijl het wel over de moeder van je kinderen gaat …

Beloofd is beloofd
Wat de kinderen het meeste heeft gesteund, is de rust die we konden behouden. Ondanks wat we voelden, bleven we respect naar elkaar tonen. In het begin dronken we koffie bij elkaar met de overdracht.

Het is belangrijk je kinderen ruimte te geven om zich te blijven uiten. Al komen ze na twee jaar nog steeds met dezelfde vraag, vertel gewoon weer rustig hoe het zit en respecteer je kinderen volledig zoals ze zijn. Behandel ze tegelijkertijd niet als volwassenen. Je kind heeft behoefte aan warmte en een knuffel. Ook je aan je woord houden is heel belangrijk. Als je iets belooft, houd je er dan aan. Dat vraagt ijzeren discipline, maar een woord is een woord.”

Foto © Viktoria Alipatova