Het verhaal van Ank
– Ank (35) heeft een dochter van zes. Ongeveer drie jaar geleden is ze gescheiden en inmiddels is de rust weergekeerd. “Wij waren na vele jaren uit elkaar gegroeid. Bij elkaar blijven om niet te hoeven scheiden, leverde ons allebei veel onrust en spanning op.”
Tekst Emma Casson
“Door onze spanning creëerden we onrust en spanning bij onze dochter. Zij voelde en zag alles vanaf de eerste rij. Ik werk zelf al twaalf jaar lang in de jeugdzorg en ik weet hoeveel impact een vechtscheiding kan hebben op kinderen. Ik kan daardoor heel zakelijk kijken wat wel en niet handig is en denken: hoe zou ik dit aan een ander gezin adviseren? Doordat ik die professionele houding kon aannemen, lukte het mij om uit mijn eigen emoties te blijven. Dat hielp weer in het contact tussen ons onderling.
Van zwart naar regenbogen
We hadden veel eerder uit elkaar moeten gaan. Onze dochter is na de scheiding letterlijk en figuurlijk gaan groeien. In drie maanden tijd is ze wel tien centimeter de lucht in geschoten en kleurplaten gingen van zwart naar regenbogen. Dat is denk ik wat ik ervan geleerd heb, dat bij elkaar blijven, terwijl je elkaar eigenlijk hartstikke ongelukkig maakt, voor een kind misschien wel heftiger is dan een scheiding. Ik kan haar vanuit de scheiding beter troosten. Het is ingewikkelder om een kind, dat verdrietig is omdat er zoveel ruzie en gedoe is, te troosten. Ik denk echt dat een kind zonder al te veel schade een scheiding kan doormaken.
Onze dochter is vijf dagen in de week bij mij en twee dagen bij haar vader, dus ik ben haar hoofdopvoeder. Ik overleg wel alles met mijn ex, zelfs als ik naar de kapper ga met onze dochter. Ik probeer zoveel mogelijk hetzelfde te doen als wanneer we nog in één huis hadden gewoond. Ouderavonden en kinderfeestjes doen we ook samen. We kunnen wel weer met elkaar lachen en een geintje maken over hoeveel gedoe we toen hadden, die lucht is geklaard. Met afzwemmen bijvoorbeeld, dan zijn beide families er en zitten we allemaal bij elkaar. Ik denk dat buitenstaanders dan niet eens zouden weten dat wij niet samen zijn.
Ik mis jou
Ik vertel het nu net alsof het allemaal heel simpel is, maar scheiden is ingewikkeld en je moet echt je eigen ding aan de kant zetten om bij elkaar te kunnen zijn op momenten dat dat nodig is, maar als ik onze dochter vervolgens zingend en fluitend door het huis zie lopen, is me dat alles waard.
Toch heeft ze nog last van de breuk. Ze zegt letterlijk: ‘Als ik bij jou ben mis ik papa en als ik bij papa ben, mis ik jou.’ Dan laat ik alles uit mijn handen vallen en ga ik bij haar zitten. Ik ben ook super eerlijk, ik zeg dat papa en mama echt nooit meer bij elkaar komen, zodat daar geen twijfel of hoop over ontstaat. Mijn tip is: blijf uit je emotie en houd het bij feiten. Lukt het niet de rust te bewaren en goede afspraken te maken, schakel dan hulp in. Het is topsport, maar haalbaar. Je kind verdient beide ouders.”
Foto © Francesco Ungaro