‘Legopoppetjes kunnen toch ook uit elkaar, zei onze zoon’

Het verhaal van Lenny

– Na een ‘Houd me vast’-traject besloten Lenny (43) en haar ex om uit elkaar te gaan. “We hebben alles geprobeerd om bij elkaar te blijven, de beslissing om te gaan scheiden is met volle verstand genomen.” Ze namen een mediator in de arm en zetten bij belangrijke beslissingen foto’s van de kinderen op tafel. “Je gaat dan echt vanuit hun perspectief denken.”

Tekst Celine Prins

“De methode ‘Houd me vast’ komt uit de VS. Ik wilde het erg graag doen en mijn toenmalige partner stemde ermee in. Voor ons was de methode vooral bedoeld om te ontdekken of we weer bij elkaar konden komen, nadat we uit elkaar waren gegroeid. Het hele traject bestond uit zeven gesprekken. De eerste stap is dat je terugblikt op de verliefdheid van vroeger. Kun je dat herbeleven? Bij de volgende stappen kijk je naar waar je elkaar mist en wat er in de relatie gebeurt. Welke dynamieken zijn er? Kunnen we stoppen voordat we ruzie krijgen?

Wij hebben niet het hele traject doorlopen. Er was te weinig basis om naar elkaar toe te groeien, te veel verschillen en pijn. Te weinig ook om onze kinderen te laten zien hoe je als volwassenen liefdevol bij elkaar bent.”

Legopoppetjes
“De oudste (toen vier) vroeg aan mij wat uit elkaar gaan was. ‘Legopoppetjes kunnen toch ook uit elkaar? zei hij. We hebben met de mediator overlegd hoe we het hem uit konden leggen: scheiden is als poppetjes die de handen loslaten en de andere kant op lopen. Heel veel meer hebben we toen niet verteld.

Mijn ex-partner is in ons huis blijven wonen, zelf heb ik een nieuwe woning gezocht. We hebben zo concreet mogelijke afspraken gemaakt over slapen, school en alles. Dat herhaalden we dagelijks voor de kinderen. Daar vroegen ze ook echt om.

Ze missen vaak de andere mama, en dan reageer ik met ‘dat snap ik’, ze mogen de andere mama missen. We hebben er altijd op gelet dat we niet negatief over elkaar spreken in het bijzijn van de kinderen. Daarnaast vinden we het allebei belangrijk om bereikbaar te zijn voor de kinderen. Als ze de andere mama even willen zien of bellen, dan kan dat. Even een knuffel en dan kunnen ze weer verder.

Hernieuwde steun
In de eerste periode hebben we elkaar veel met rust gelaten en hebben we de dingen die gedaan moesten worden, samen met een mediator opgepakt. Die zei: ‘Jullie zijn partners af, maar wel samen ouder. Hoe ga je dat doen?’

Inmiddels gaat het ontzettend goed en hebben we ook weer steun aan elkaar. We zijn elkaars eerste oppas en regelen het met elkaar. Ik had eerder niet gedacht dat we weer op deze manier met elkaar om kunnen gaan. We kijken naar wat het beste is voor de jongens. Ze wisselen bijvoorbeeld altijd samen van ouder. We hebben allebei een kind gedragen, dus van één van hen ben ik niet de biologische ouder. Maar ze zijn beiden mijn kind, we hebben samen voor hen gekozen. Bovendien zijn ze wel broers. Wat als zij elkaar ook nog moeten missen?”

Foto © Hello I’m Nik