‘Ik leer mijn zoon dat hij een heleboel zelf kan – net als ik’

Het verhaal van Mathilda

– Mathilda scheidde van haar man nadat hij vertelde dat hij niet meer verder met haar wilde. Ondanks haar boosheid, wist ze zich er met haar zoon (10) doorheen te slaan. Bewuste keuzes lopen als een rode draad door het verhaal van haar scheiding en de periode daarna.

Tekst Wendy Bouwman

“De eerste weken heb ik ontzettend veel gehuild. Op een gegeven moment zei mijn zoon tegen me: ‘Mamma, huil nu nog maar alleen als ik bij papa ben.’ Dat was voor mij een eyeopener. Ik moest door. Ik heb mezelf altijd voorgenomen dat ik het voor mijn kind goed wilde doen. Ik heb bijvoorbeeld veel met mijn zoon in bed gelegen ‘s avonds. Op die manier wilde ik tegen hem zeggen dat het wel goed zou komen, dat we het ook met elkaar zouden redden.

In het begin was het heel zwaar. Ik had geen kind gekregen om hem een deel van de week niet te zien. Er waren dagen, als mijn zoon er niet was, dat ik bijna niet uit bed kon komen. Dan belde ik mijn ouders, want zodra ik eenmaal bezig was, ging het wel. Maar als ik dan weer in een leeg huis thuiskwam, voelde ik me opnieuw verschrikkelijk. Ik heb toen zo’n lampje opgehangen met een timer. Dan was er in ieder geval licht in huis als ik thuiskwam. Het zijn de kleine dingen die je kunnen helpen.

Gemist
Je hoort weleens dat kinderen van gescheiden ouders het lastig vinden om hun ouder alleen te laten. Daarom zeg ik nooit tegen mijn zoon dat ik hem heb gemist. Ik zeg altijd ‘wat fijn dat je er weer bent’. Als ik zeg dat ik hem mis, kan het zijn dat hij gaat zorgen voor mij, omdat ik verdrietig ben. Je mindset en taalgebruik zijn als ouder heel belangrijk.

De eerste reactie in een scheidingssituatie is al snel: jij doet mij pijn, ik doe jou pijn. Probeer daar echt uit te blijven. Ik zag in het begin alleen de negatieve dingen: dat hij wel ergens naartoe was gekomen, maar weer heel vroeg wegging. Een vriendin heeft mij toen een spiegel voorgehouden. Ze zei: ‘Je kan kijken wat er niet is, maar je kan ook kijken wat er wel is. Je kunt denken: Hij is er maar tien minuten, maar hij had er ook niet kunnen zijn. De vraag is: wat wil je zien?’

Pak de regie
Het is belangrijk dat je de regie pakt in het scheidingsproces. Als je er een leerproces van wilt maken, zul je ermee aan de slag moeten. Zo heb ik geleerd dat het goed is om te benoemen wat je zelf nodig hebt – wat overigens niet betekent dat je dat ook altijd krijgt – maar je hebt het wel uitgesproken. Ik ben ook in therapie geweest, ik ga nog steeds een paar keer per jaar naar haar toe – net als mijn zoon – zodat we iemand hebben die ons een spiegel kan voorhouden.

Wat ik ook heb geleerd is dat het belangrijk is om de ander eens wat te gunnen, ook al ben je uit elkaar. Ik denk dat je terugkrijgt wat je geeft. Misschien niet van je ex, maar wel van je kind.

Ik lag onlangs bij mijn zoon in bed toen hij zei: ‘Mama, wat hebben we het fijn met z’n tweeën.’ Dat komt omdat ik dat regelmatig tegen hem zeg. Ik zeg altijd tegen hem dat we het samen aankunnen. Ik probeer mijn zoon te leren dat hij een heleboel zelf kan – net als ik.”

Foto ©Ben White