Het verhaal van Esther
– Een scheiding na huiselijk geweld. Hoe ga je daarmee om? Esther (44) maakte het zeven jaar geleden mee. “Je hart breekt voor je kinderen. Je haalt een stuk veiligheid weg met een scheiding, maar wat is veiligheid? Ze zagen ook geen gezonde relatie.”
Tekst Jasper den Boon
Esther haalt de periode van voor en tijdens de scheiding terug. “Hun vader had losse handjes. Er was huiselijk geweld, er waren ook veel ruzies met stemverheffingen. Ze hebben te veel gezien.”
“Achteraf heb ik dagboeken van die tijd teruggelezen en dacht ik: waarom heb ik zo lang gewacht? Tegelijkertijd is je ex na de scheiding ook niet zomaar uit je leven verdwenen. De blauwe plekken aan de buitenkant gaan weg, maar aan de binnenkant blijven ze lang zitten. Ik was veel met hem bezig, en als de kinderen iets over hem zeiden, zat ik snel op de kast. Hij zat in mijn systeem. Ik heb met onder meer therapie geprobeerd een manier te vinden om daarmee om te gaan.”
Onafhankelijk
Volgens Esther is het belangrijk om een onafhankelijk persoon te vinden om tijdens de scheiding mee te praten. “Mijn ouders hielden zich neutraal omdat het de vader van hun kleinkinderen was, ze zouden hem misschien op een verjaardag nog eens tegenkomen. Vrienden hadden we ook veel gemeenschappelijk, die onafhankelijke hulp had ik dus echt nodig.”
“Ik heb in de scheidingsperiode ook geleerd dat ik veel meer kan handelen dan ik had verwacht. Als mijn ex-man mijn moeder een hoer noemde in het bijzijn van mijn kinderen, ging ik daar niet in mee door terug te schreeuwen. Al wil je dat wel graag, omdat het allemaal zo onterecht voelt.”
Deur op slot
Na al die heftige gebeurtenissen is het lastig om samen ouders te zijn, vertelt Esther. “De kinderen gaan elke twee weken een weekend naar hem toe en dan overleggen we meteen de nodige zaken. Laatst had de oudste bijvoorbeeld slechte cijfers op school, dat bespreken we dan. Daarbuiten hebben we niet veel contact.”
Als ouder wil je je kinderen voorop blijven zetten, ook tijdens en na de scheiding, maar soms lijkt het of kinderen ook voor hun ouders willen zorgen, ervaarde Esther. “De oudste wilde weten wat ik met anderen besprak en vroeg opeens of ik de deur wel op slot had gedaan. Ik heb haar verteld dat ik degene ben die zulke dingen moet regelen en dat sommige zaken haar niet aangaan. Het is prima als zij mij ergens aan wil herinneren, maar over dat soort zaken hoeft zij zich niet druk te maken.”
Foto © Miguel Bruna