Het verhaal van Maaike
– Maaike (55) heeft twee kinderen (21 en 23 jaar). Inmiddels is ze meer dan vier jaar gescheiden, en dat ging niet vlekkeloos. “Ik zou willen dat er meer begeleiding voor de kinderen beschikbaar is bij problematische scheidingen.”
Tekst Merel de Klerk
“Het ging al heel lang slecht tussen ons. Mijn ex had een kort lontje en kon (verbaal) explosief reageren. We leefden al jaren op een mijnenveld. Ik had destijds weinig zelfvertrouwen, heb het te lang laten doorgaan. Als ik tegen hem in ging, werd de situatie thuis erger en werd mij met veel verbaal geweld duidelijk gemaakt dat het aan mij lag, dat ik gefrustreerd was en dat hij op zijn werk nooit problemen had, alleen maar met mij. Jaren later ontmoette ik ex-collega’s die ook bizarre verhalen hadden, maar dat wist ik toen nog niet.
Ook de kinderen, toen 7 en 9, leden erg onder de spanning thuis. Denk bijvoorbeeld aan een peuter die, zoals elke normale peuter, een beker liet omvallen en vervolgens zwaar de wind van voren kreeg, met veel geschreeuw en vormen van fysieke mishandeling, zoals in de armpjes knijpen, of aan de oortjes trekken. De kinderen mochten nooit verf, klei, krijtjes en dergelijke gebruiken, omdat papa enorm uit zijn dak ging als er naast het papier werd getekend of wat klei op de grond of de tafel kwam.
Dichte deur
Toen de scheidingsknoop was doorgehakt, hebben we aan de kinderen uitgelegd dat we niet meer zo goed met elkaar konden opschieten en dat het beter was dat we elk ons eigen huis zouden krijgen. Ze vonden het rot, maar begrepen het goed. Ze snapten dat het zo niet meer verder kon gaan. Ik heb geprobeerd de kinderen buiten onze problemen te houden en hun vader niet zwart te maken, maar had achteraf eerder moeten erkennen dat de kinderen ook problemen met hem ervaarden.
Ik had tegen mijn kinderen dingen moeten zeggen als: ‘Helaas kan ik papa niet veranderen, maar je kunt altijd bij mij terecht als je wilt praten.’ En misschien zelfs: ‘Ik weet hoe je je voelt, ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik kan het helaas niet veranderen, maar ik wil wel naar je luisteren.’ En niet alleen maar: ‘Daar kan ik weinig aan doen.’ Met dat laatste heb ik de deur voor ze dichtgegooid en begonnen de kinderen steeds meer voor me te verzwijgen.
Extra hulp bij problemen
Mijn tip is: probeer te accepteren dat jouw ex dingen anders kan doen dan jij. Ik heb de indruk dat fysiek geweld gelukkig steeds serieuzer wordt genomen. Ik hoop dat er ook meer begrip komt voor mensen (en hun kinderen) die in een ongezonde situatie leven, met of zonder fysiek geweld.
Ik zou willen dat er meer begeleiding voor de kinderen beschikbaar is bij problematische scheidingen. Als de ene ouder problematisch gedrag vertoont waar de kinderen ook onder te lijden hebben, staat de andere ouder machteloos omdat die dat gedrag niet mag benoemen of bevestigen, want ‘dan maak je de ene ouder zwart’. Dat maakt de scheiding extra zwaar.”
foto © Arnold Lorens