Het verhaal van Janine
– Janine (39) en haar ex-man besloten vijf jaar geleden uit elkaar te gaan toen ze merkten dat na zeventien jaar de verliefdheid weg was. Ze hebben allebei een nieuwe relatie, maar toch blijven Janine en haar ex-partner samen ouders van hun dochter (13).
Tekst Wendy Bouwman
“We hebben onze dochter altijd veel ruimte gegeven om haar verdriet kwijt te kunnen en het nooit gebagatelliseerd. Als ze vragen had, zeiden we nooit ‘nu even niet’ of ‘het is nou eenmaal zo’. Ik en mijn ex-man zijn ook altijd met veel respect met elkaar omgegaan, zodat zij niet in een spagaat kwam te zitten. Het allerbelangrijkste is dat je je kind loyaal laat zijn aan allebei de ouders. Zorg dat je kind van allebei de ouders mag houden.
Mijn ex en ik spraken met mijn dochter veel over de scheiding. ‘Hoe voelt het als je niet bij papa of mama bent?’ Zij: ‘Dan voel ik me verdrietig.’ ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat je hem of haar minder mist?’ Zo gingen we er steeds mee om. Als ze haar vader miste, zorgde ik dat ze even naar hem toe kon of dat ze hem kon bellen en andersom. Het was niet zo dat er bij de ene ouder geen ruimte was voor de andere ouder. Het minste wat we konden doen, was respect hebben voor haar behoefte om uiting te geven aan haar verdriet.
Nieuw gezin
Mijn ex-man heeft inmiddels een nieuw gezin, maar we proberen nog steeds regelmatig dingen met z’n drieën te doen. Vorig jaar hebben we open dagen van scholen bezocht en gingen daarna met z’n drieën uit eten. Als we leuke dingen met elkaar doen, zie ik dat mijn dochter ervan geniet dat ze allebei haar ouders bij zich heeft. Die lach op haar gezicht is onbetaalbaar.
We hebben allebei aan het begin van onze nieuwe relatie gezegd: ‘Ik heb een dochter en ik heb heel goed contact met haar vader/moeder, het is heel belangrijk dat dat zo blijft. Als je daar niet mee om kan gaan, dan is dat jouw probleem en niet het mijne.’ Een relatie die dat niet toestaat, past niet in ons leven.
Advies van mijn ouders
Het klinkt misschien idyllisch, maar het is zeker een proces geweest. Als ik moeilijke gesprekken met mijn ex-partner moest voeren, belde ik mijn ouders van tevoren voor steun of advies. Zij adviseerden bijvoorbeeld: ‘Schrijf op wat je wil zeggen. En als je merkt dat je vastloopt, zeg dan dat je het gesprek wil stoppen omdat je merkt dat je niet verder komt. Het is niet erg om een gesprek te stoppen en het een andere keer op te pakken.’
Als ik signaleer dat iets niet lekker loopt tussen mijn dochter en haar vader, probeer ik dat soms met mijn ex bespreken. Dan leg ik het nooit bij mezelf neer, maar vertel ik het vanuit het perspectief van mijn dochter. Ik zeg dan bijvoorbeeld: ‘Het is voor haar jammer dat ze je zo weinig ziet. Ze geeft aan dat ze je mist.’ Ik heb gemerkt dat ik het beste zijn vaderrol en zijn relatie met haar kan benadrukken, in plaats van mijn visie daarop. Daar gaat het uiteindelijk ook om.
Functioneringsgesprek
Elk kwartaal gaan we met z’n drieën uit eten voor een ‘functioneringsgesprek’. Dan is er ruimte voor haar om tegen ons samen te zeggen of er dingen zijn die niet lekker lopen. Wij geven dan ook aan als we bijvoorbeeld gedrag zien wat we niet ok vinden, maar vooral ook wat we juist heel goed vinden gaan. Op die manier willen we graag naar haar uitstralen dat we er samen voor haar zijn. Daarnaast laten we zo zien dat ze ons niet tegen elkaar kan uitspelen – dat we op één lijn zitten. Zo weet ze altijd waar ze aan toe is.”
Foto © Rustic Vegan